Süleyman MENEMENİ anlatıyor…

(16. yüzyılda Menemen’de yaşamış ve notlar tutmuş bir Menemenli)

“Menemen, dört yanı bağlar ve bahçelerle çevrili, bolluk içinde yaşayan cennet misali bir şehirdir. İzmir’e üç saatlik mesafededir. Menemen’deki iskeleye her gün yoğurt, peynir, yumurta, tavuk, saman, odun, vesaire gitmektedir.

İskele’de kurulan pazarda İzmirli manavlar gelip malları beğenmekte satın alıp götürmektedirler. Uzun süredir Menemen, İzmir’in kilidi durumundadır. Haziran ayında Anamur sineği gelince halkı yaylaya çıkar. Herkesin yaylada bağı, bahçesi vardır. Esnaf olan, gündüz dükkanına gece merkeplerine binip yaylalarına gider. Yaylada üç ay kalınır. Gediz Nehri’ne bir saat miktarı uzaklıktadır.

O Gediz Nehri ki her şeye hayat verir, her iki tarafı bağ ve bahçedir. Bol bol balık çıkartılır. Gediz’in kenarında zevk ve sefa alemleri yapılır ki insanın inanası gelmez.  Meşhur incir, kavun, karpuz buralarda yetişir. 40 kadar köyü vardır. Pazarı perşembe günü kurulur. Bu pazara İzmir dahil her yerden insan gelir. Öyle bir Pazar kurulur ki insanlar yan yana yürüyemez. Herşeyi iyi olan Menemen halkında kıskançlık ve kibirlilik çoktur. Ama gelen misafirlere de hürmetleri çoktur.

İlk bakışta insanı hayran bırakan güzel kızları vardır. Suyu güzeldir ve hediye olarak İzmir’e götürülür. Tüm bu güzelliklere karşın Menemen büyük bir yangına da maruz kalarak harap olmuş, bir çok can ve mal kaybı meydana gelmiş, çok kimse de açıkta kalmıştır.”