23 Ağustos 1934,

Yeni Asır Gazetesi Muhabiri Hulusi Bey’in Kaleminden…

“İkinci defa gördüğüm bu memleketi ilk ziyaretim on sene kadar evveldi. O zaman ölgün bir kasaba olan Menemen’i bu ikinci ziyaretimde çok değişmiş buldum. Merkezde 5 bin hane ve 10 bin kadar nüfusu ile, iki nahiye ve kırkı aşan köyü ile umumi nüfusu 27 binden ibaret bulunan Menemen, mütevazi bir kasaba olmakla beraber, eski ölgünlükten kurtulmuş, yeni bir çığır çerçevesi içine girmiş bulunuyor. Memleketin beldi işleri üzerinde henüz bir tetkik ve incelemem olmamakla beraber ilk görüşte bütün vaziyetin kavranması güç değil. Belediye bir Çocuk Bahçesi yapıyor. Güzel bir Ağaç Fidanlığı yetiştiriyor. Mülki ve Adli işler tabii seyrinde ve muntazam işleyen bir makina halinde.

Kasabanın yalnız bir sıkıntısı var : Su. Aciliyet teşkil eden meseledir. Vaktiyle Yamanlar’dan getirilen su, tesisat ve ferşiyatın bozukluğu ve mükemmeliyetsizliği yüzünden yollarda boşa akmaktadır. Buna, vaktinde işe hesaplı girişilemediği sebep gösterilmekle beraber belediye’nin yeni çareler aramakta olduğu da ilave ediliyor. Kasabada inşaat faaliyeti yok. Fakat, bu yokluk belediye bütçesinin müsait olmadığı zaruretinde atledilerek mazur görülüyor.

Belediyenin bütçesi otuz küsur bin liradan ibarettir. Kasabanın başlıca varidatını üzüm ve meyan kökü teşkil etmekte ve bu iki gelir yolu muhitin iktisadi genişliğine fırsat vermektedir.”